NIC R6 Na bijna 2 maanden was het eindelijk zover. De Nationale Interclubcompetitie ving vandaag weer aan. Hoe onze spelers de winterbreak verteerden kan u hier lezen. Mag ik de ploegkapiteins verzoeken hier een verslag van hun ontmoeting te posten?

Na de wedstrijd in de Zilveren Toren van een week ervoor, stond er wederom een thuiswedstrijd tegen Beveren 1 op het programma. Guy Baete wees ons tegen Joren de Boel de weg. Hij had al een punt genoteerd voor uw verslaggever zich in zijn stelling had kunnen verdiepen. Bas Leyssens volgde snel. Zijn tegenstander, Stefan Paesschesoone, kon kiezen tussen een variant met een gelijk aantal pionnen en eentje met een pion minder. Hij koos voor de laatste en dat kostte hem uiteindelijk ook de partij. Johan Busschots kon ook even dromen over een pluspion tegen Michael Witters, maar uiteindelijk zat er daar niet meer in dan remise. Bram Verschoren, de tegenstander van Yves Surmont, stormde met zijn pionnen naar voren, maar Yves wist die structuur danig aan te tasten. Er ontstonden links en rechts gaten in de stelling van zijn tegenstander. Yes stond goed, dat was duidelijk. Hoe het precies tot een punt heeft geleid heb ik niet kunnen zien. Jan de Weerd speelde met dezelfde kleur tegen dezelfde tegenstander. Uit ervaring weet ik dat Patrick Boons een gevaarlijke tegenstander is. Eerst wiegt hij je in slaap door alleen maar verdedigende zetten te doen, en als je dan overmoedig wordt blijkt hij ineens wel heel actief te kunnen spelen. Jan werd er ook door verrast in een stelling waarin voor beide partijen eigenlijk niets meer te beleven viel. Door een interessant stukoffer wist Patrick een dodelijke vrijpion te creëren en won daarmee de partij. Marcel Schröer had met een bekende openingsval al snel een kwaliteit te pakken van Marc Stuer. Daarmee was de partij echter niet gedaan. De loper van de witte velden was sterk en Marcel kreeg het maar niet voor elkaar de stelling te consolideren. Zelfs toen eindelijk de dames van het bord waren bleef het nog ingewikkeld. Marc overleefde de eerste tijdscontrole met nauwkeurig spel in een moeilijke stelling, maar toen de tijd rond half 7 voor een tweede keer begon te nijpen greep Marc iets te haastig mis en daarna was het gemakkelijk uit spelen. Een mooie 4,5-1,5 overwinning voor Brasschaat 1, zelfs zonder de steunpilaren Nils en Selman. En een mooie revanche voor de verloren match in de Zilveren Toren.

Mijn partij was positioneel een van de slechtste van dit seizoen; met een openingsexperiment speelde ik meteen mijn witvoordeel kwijt en kreeg zwart het centrum en het loperpaar. Zwart liet enkele keren een veelbelovende voortzetting liggen en kreeg dreigingen tegen de witte koning, terwijl de witte stukken nauwelijks samenwerkten. Toen zwart een pion voorkwam (eigenlijk iets te voorbarig), kon wit eindelijk uit zijn passieve stelling breken en toen de zwarte dame in tijdnood een nutteloze witte pion ging snoepen was het zelfs meteen uit. Onverdiend misschien, maar het dubbeltje mag ook eens de andere kant op rollen. Vooral knap dat we tegen een gelijkwaardige tegenstander eens goed uithalen, dat geeft vertrouwen voor de volgende rondes.

Brasschaat 4 verliest nipt