{resultaat:Brasschaat3=}

Het is altijd een feest om te arriveren bij de grootste schaakkring van België, KGSRL. Zelfs de tralies voor de ruiten van hun prachtige locatie zijn opgesierd met schaakborden. Binnen is het een klein doolhof waar je via allerlei trappetjes in de meest verrassende kamertjes terecht komt. Wij belandden op de tweede verdieping in de bibliotheek, die vooral gevuld was met boeken en periodieken uit ver vervlogen tijden.

Terwijl ons zesde team tegen hun 18e aantrad, speelde Brasschaat 1 tegen KGSRL 4. Op papier was Brasschaat toch wel wat sterker, al moesten we ons niet laten misleiden door de rating verschillen. De meeste spelers van Brasschaat zijn 100 punten “geplust”, terwijl een paar spelers van KGSRL 100 punten “gemind” waren.

Onze tegenstanders volgden de doctrine van de strategische remise. Zodra duidelijk werd dat er in twee partijen (die van Johan Busschots en Marcel Schröer) het voordeel hun kant op leek te gaan, bood men in de overige partijen remises aan dat het een lieve lust was. Selman Ercan, Bas .. en Nils de Vos lieten zich niet zo gemakkelijk overhalen, maar Jan de Weerd kon de verleiding niet weerstaan in de (later onterecht gebleken) veronderstelling dat hij slechter stond. Bij Bas was het duidelijk dat van remise geen sprake kon zijn en hij haalde dan ook vlot het punt binnen. Tegenstander van Nils gooide met wit zonder scrupules de deur op slot en Nils kon een tijdje later niet anders dan in remise berusten.

Zowel Johan en Marcel werden beiden tamelijk hardhandig aangepakt en verloren hun partij. De tussenstand kwam daarmee op 3-2 voor KGSRL. Alle hoop was daarna op Selman gevestigd. Die liet ons nog uren in het ongewisse. In het eindspel wist hij een pion te veroveren, maar door het gereduceerde materiaal was dat nog geen uitgemaakte zaak. Zelfs een tweede pion werd veroverd en ook daarna bleef het nog spannend of het Selman zou lukken. Na veel laveren was er voor zijn tegenstander alleen nog de weg van het offeren van twee paarden voor de overgebleven twee pionnen. Selman zou dan met paard en loper mat moeten zetten. Die beker wilde zijn tegenstander niet meer leeg drinken en gaf op.