Na de nederlaag van Mechelen 1, twee weken geleden, was Mechelen 2 er vanzelfsprekend op uit revanche te nemen. Dat bleek ook uit de sterke opstelling waarmee Mechelen was opgekomen.

Jan de Weerd en Toon Wijgers speelden een thema toernooitje waar het allemaal draaide om de witte pion op c4. Bij Jan liep dat goed af. Hij kon zelfs een pion winnen, maar vond remise toch een acceptabele uitslag. Bij Toon ging het aanvankelijk ook nog redelijk, maar drie zwakke zetten kort achter elkaar kon zijn stelling niet verdragen. Zelf had ik een stelling met veel ruimtevoordeel, maar toen mijn sterke tegenstander remise aanbood, kon ik de verleiding niet weerstaan het aanbod aan te nemen.

Jan Demarre speelde weer een onberispelijke partij. Hij wikkelde binnen de kortste keren af naar een eindspel met een klein structureel voordeeltje en haalde tegen een sterke tegenstander soepel het halfje binnen.

Het spektakel vond plaats op de laatste twee borden. Wim Plompen had een goede maar zeer scherpe stelling. De complicaties groeiden Wim boven het hoofd en hij moest na kleine combinatie opgeven. "Dat gebeurt me nu steeds weer", verzuchtte Wim na afloop.

Dave Remijsen werd in de opening verschalkt en zijn koning belandde ongeveer 30 zetten te vroeg op e7. Zijn tegenstander kon echter de definitieve klap niet vinden en van lieverlee ontworstelde Dave zich en nam het initiatief over. Met een verwoestende koningsaanval beslechtte Dave de partij.

Brasschaat werd verslagen met 13-11