Op 17 januari organiseerde ik mijn 10de provinciaal schoolschaakkampioenschap. Met 168 deelnemers (of 43 ploegen) werd er weliswaar een record gebroken, maar ik moet toegeven dat ik op 50 ploegen had gehoopt.

De bedoeling is om niet-clubschakers de kans te bieden aan een echt toernooi te laten deelnemen. Het belang van clubschakers is daarbij niet te onderschatten: 1) ze zijn heel vaak de 'trigger' om aan een kampioenschap deel te nemen; 2) ze verhogen de prestaties van de hele ploeg, zowel door hun eigen resultaten als door de tips die ze aan ploegmaten geven (voor of na de partij wel te verstaan).

Dit jaar werd voor het eerst een 'mini'-reeks ingevoerd: een reeks voorbehouden voor kinderen uit de kleuterklas, het 1e, 2e en 3e leerjaar. Dertien ploegjes namen eraan deel, maar het was vooral de gastschool, het Sint-Pietersinstituut Turnhout, die er de plak zwaaide. Wat wil je, ze geven in die school schaaklessen aan zo'n 168 kinderen. Ter vergelijking: in de school van mijn dochter is het totale aantal leerlingen vijf keer kleiner (zegt misschien iets meer over de kleinschaligheid van de school waarin mijn dochter haar laatste maanden slijt).

De maxi's vind ik altijd de tofste reeks: veel deelnemers, veel niveau (toch op de eerste borden) en vooral veel enthousiasme. Eenentwintig ploegen namen eraan deel en enkele gekende gezichten: Joppe is een vaste deelnemer (waar is de tijd dat hij er als kleuter zijn opwachting maakte!) en ondanks de tegenstand, haalde hij een 9 op 9. Meteen goed voor het beste 1e bordresultaat (of wacht dacht je). Meteen ook was hij de motor van zijn school Klim Op uit Gooreind en die behaalde een mooie tweede plaats (na een verrassende ploeg uit Turnhout- Zevendonk).

Ook Aaron zat aan het eerste bord, een goede leerschool om tegen Joppe, Daniele Muzzi en co ervaring op te doen... en volgend jaar aan te sluiten bij een sterk team uit het middelbaar onderwijs. Zelf was hij ook goed voor een 7/9: de ideale locomotief om zijn school, BA Beerse, naar een vierde plaats te loodsen, op een zucht van het podium.

Ander gekend gezicht: Constantijn Beukema. Hij had geen ploeg bij elkaar weten te vinden, maar hij kon zich al snel aansluiten bij de ploeg uit Sint-Victor, waar een man / vrouw (enfin, kind) ontbrak. Dankzij zijn prestaties en die van het tweede bord (en de onoplettendheid aan de wedstrijdtafel die Constantijns punten niet bij het ploegresultaat had mogen aanrekenen) zaten ze voortdurend in de subtop van de rangschikking.

In het secundair opnieuw bekende gezichten: het is niet altijd waar, maar zie je Constantijn, dan zullen Jasper en Chris vaak in buurt zijn. Zij zijn het type-voorbeeld van hoe het kan: ze zijn goede leermeesters voor de twee andere gemotiveerde spelers uit hun ploeg. Het resultaat is verbluffend: naast Chris en Jasper behaalden ook de borden 3 en 4 van het KA Brasschaat het beste bordresultaat. Wanneer wagen de borden 3 en 4 de overstap naar onze schaakclub? De directrice beloofde in elk geval nog meer inspanningen te doen voor het schaken op school.

In extremis kwamen er nog twee bekende gezichten opdagen (drie, maar ik laat de papa even buiten beschouwing): Marie en Anthony Cristian Mitran. Zij gaan in Westmalle naar school en via de zorgcoördinatrice heb ik vernomen dat het schaken, dat dit jaar werd opgestart, een mooi succes kent bij de leerlingen... en de leerkrachten. Zo'n 90 kinderen nemen er deel aan de schaakactiviteiten en de lessen van onze twee spelers. Uit ontzag voor het niveau van Marie en Anthony Cristian verzocht de gastschool mij om de twee niet bij de maxi's in te schrijven. Er werd dan een last-minute oplossing gekozen: Sint-Janscollege Westmalle zou bij het middelbaar deelnemen en de ploeg werd aangevuld door een speler die zich voor het individueel kampioenschap had ingeschreven (vond uiteindelijk niet plaats wegens te weinig deelnemers) en papa Ovy. Ook hier vergat de wedstrijdtafel de resultaten van de borden 3 en 4 te schrappen, zodat de school tweede werd in de competitie. Net als de Beukema's wonnen ze al hun partijen, maar in de onderlinge confrontatie haalden de Beukema's het met 1,5/2. Constantijn, Anthony Cristian en Marie, volgend jaar met een volledige ploeg?

Dat geldt trouwens ook voor onze andere jeugdspelers. Schrik hoef je niet te hebben, het aantal clubspelers is er sowieso heel beperkt (15% ongeveer van het deelnemersveld) en al zijn er sterkere spelers bij, het resultaat blijft een optelsom van de vier spelers. Jullie hebben ongetwijfeld meer bagage dan de meeste schoolgenoten en zijn dus prima in staat om hun niveau op te krikken. Bovendien word je zelf een betere schaker als je les geeft (voor de ingewijden: "Dale's cone of experience'): zelf ben ik 300 elo gestegen toen ik aan Stappen 2 en 3 les begon te geven. Via de oudervereniging kan een voorstel bij de directie worden ingediend en ik ben altijd bereid om die directie te komen overtuigen. En volgend jaar deelnemen aan het provinciaal schoolschaakkampioenschap, dat uiteindelijk heel laagdrempelig blijft. Dus, om met Protuts woorden ('het Eiland') af te sluiten: "Zullen we dat afspreken?"