Illinois, de staat die je als “klein USA” kan beschouwen, omdat de verscheidenheid aan klimaat, landschappen, activiteiten, natuurschoon, … in deze staat alleen zo verschillend is, dat het bijna een staalkaart is van wat je in the US of A kan vinden. In het noorden ligt de metropool Chicago, derde stad in de USA, met zijn grote luchthaven, zijn 15 (jawel) universiteiten (waar bv het Brugse jeugdschaaktalent en economische wizz-kid Arvid Viaene werkte), zijn landbouw- en grondstoffenbeurs. Chicago grenst aan Lake Michigan (58.000 km²), dat in de winter een snelweg is voor de ijskoude winden vanuit het arctische gebied, wat voor prachtige foto’s zorgt, maar het meer ook gedeeltelijk (de noordelijke helft, gedurende een viertal maanden) laat dichtvriezen. Wel, niet helemaal (tot 90%), net als Lake Ontario. De andere drie grote meren kunnen wel helemaal dichtvriezen (Lake Superior, Lake Erie en Lake Huron).

Chicago, de stad van Barak Obama (geboren in Honolulu), maar ook van architect Frank Lloyd Wright (1867-1959), astrofysicus Chandrasekhar, kernfysicus Enrico Fermi, de zeer invloedrijke economist Milton Friedman, DNA-pionier James Watson en fysicus Robert Woodrow Wilson, maar ook schrijver George R.R. Martin, de bedenker van “A Song of Ice and Fire”, oftewel Game of Thrones. En hij verdient meer dan een kleine vermelding, want Martin was vroeger actief als organisator van schaaktornooitjes in het weekend, om in de weekdagen te werken aan zijn SF-wereld. Oprah Winfrey startte in Chicago haar talkshow – eerst A.M.Chicago genoemd, vanaf 1985 The Oprah Winfrey Show.

Cultureel is Illinois ook de thuisstaat van de (fictieve) Shermer High School, filmlocatie van het lichtjes briljante The Breakfast Club (John Hughes, 1985), maar ook het referentiepunt in Ferris Bueller’s Day Off, van dezelfde regisseur (de films werden quasi gelijktijdig opgenomen). De werkelijke locatie was de Maine North High School in Des Plaines, Illinois (gesloten in 1981).

Als moderne stad heeft Chicago veel knappe staaltjes van bekende architectuur. Zo is er de Sears Tower – nu de Willis Tower (442 meter hoog, met antenne 527 meter), ooit het hoogste kantoorgebouw ter wereld (tussen 1973 en 1998), en na de One World toren in New York, nog altijd het tweede hoogste in de USA. Een ander iconisch gebouw zijn de “maiskolven” (de Marina City Towers, bekend van de autoscène uit de film The Hunter uit 1979).

Illinois kan zich waarschijnlijk beroemen op één van de minst appetijtelijke gerechten van Amerika: gravy bread: brood gedrenkt in pikante steaksaus: vet in het kwadraat. Economisch weegt Illinois zwaar door: het heeft hetzelfde BNP als Beieren. Het verbaast dan ook niet dat Chicago een team heeft in elke grote Amerikaanse sport: de Blackhawks (ijshockey), de Bears (Amerikaans voetbal), de Cubs en de White Sox (honkbal) en de Bulls (basketbal, welbekend van Michael “Air” Jordan en Scottie Pippen). Nog één fait divers: als je een meridiaan trekt door Chicago, dan woont 50% van de Amerikanen ten oosten van de stad en 50% ten westen.

Met Chicago als grootste stad van de staat, moet je het schaken natuurlijk daar gaan zoeken. Jaarlijks (in mei) is er de Chicago Open, een open tornooi met 100.000 USD als prijzengeld (maar met 250 USD als inschrijvingsgeld). Zoals gebruikelijk in Amerika, zijn de prijzen in de lagere eloklassen best een verplaatsing waard; krijgt de winnaar in de open 10.000 USD voor winst, dan krijgen de winnaars in de dan krijgen de winnaars in de min 2300, min 2100, min 1900 en min 1700 maar liefst 5.000 USD. Zelfs de winnaars in de reeksen min 1500 en min 1300 krijgen nog 4000 USD! Zoals ook gebruikelijk in Amerika, kan je kiezen in welk schema je meespeelt – in een kort schema mis je dus ronden, maar die worden opgevuld met byes, zodat je nog altijd kan meedingen voor topplaatsen. En natuurlijk moet je ook je eigen bord, stukken en klok meebrengen. The American way of playing chess, het blijft speciaal. Bekende spelers uit Illinois? Op de elolijst van 1972 vind je Greg DeFotis (2420) en Richard Verber (2359). Omdat ik van DeFotis geen enkele partij terugvond (databanken zijn nog altijd niet compleet), eerst een quickie van Verber.

Niettemin, misschien de beroemdste schaker geboren in Chicago, was Emory Tate, de Amerikaanse Nezhmetdinov. Tate was het grootste deel van zijn professionele leven actief binnen het Amerikaanse leger, waarin hij opklom van airman tot staff sergeant, en waardoor hij de halve wereld heeft kunnen zien. Nadat hij het leger had verlaten, was hij even het noorden kwijt, maar het schaken gaf weer structuur aan zijn leven. Hij werd zes keren State Champion van Indiana tussen 1995 en 2007. In 1997 behaalde hij zijn hoogste rating in de USA (2500), in 2006 klom zijn FIDE-rating eindelijk boven 2400 en verkreeg hij de IM-titel. Niet toevallig verzilverde hij zijn norm in een open tornooi. In 2010 werd hij Alabama State Champion. Hij moet aan circa duizend tornooien (waaronder ook in België) hebben deelgenomen (meer dan 600 sinds 1991 alleen) en versloeg meer dan 80 grootmeesters en nog eens talrijke jonge spelers die later IGM werden.

Wie eens à la Tate wil spelen, moet op de Aljechin zijn variantje eens boven halen: 1.e4 Pf6 2.e5 Pd5 3.c4 Pb6 4.a4 a5 5.Ta3 (gevolgd door Tg3). Fun verzekerd, zeker in blitz! Bij een online partij “voel” je gewoon dat je tegenstander van zijn stoel is gevallen. Wie meer wil weten over Tate, kan ik zeker zijn biografie “Triple Exclam” aanraden (te koop in webwinkels). Ik wil afsluiten met een goudmijntje: wie iets over het schaken in Illinois (1975-2009) wil lezen, zie hier. Je moet in die oudere nummers wel weten om te gaan met de beschrijvende notatie.

Voor wie dit niet op internet wil lezen, maar als pdf met wat partijcommentaar kan op de link klikken. Doen! - er zit nog een goose egg in.