De partij was er een waarbij sommigen haarverlies zouden vaststellen. De opening ( Aljechin ) begon met een kleine afwijking tov de theorie, maar kreeg spoedig een normaal verloop. Beiden hielden mekaar in evenwicht waarbij wit de beste kansen had. Toch waren vele zetten voor verbetering vatbaar. Tot zet 42 een blunder van formaat inluidde. Wit verloor een stuk en de partij was een verloren zaak voor de witspeler. Hier zou ik vroeger zeker hebben opgegeven. Maar in het moderne schaakgedrag speelt men door en dat lesje had ik geleerd. Vooral omdat we beiden in hevige tijdnood waren. En zo gaf Jan een gewonnen stelling uit handen en blunderde ook hij zijn partij naar een remise. De blunders hielden mekaar in evenwicht. Als Rode Duivels mogen blunderen, dan wij ook moeten we gedacht hebben. Voel me een beetje " un bleu ??? " !!!

Shit happens wanneer je met zwart tegen Leo Geylen na een spannende partij een gewonnen stelling uit handen geeft.

Happiness happens wanneer Leo Geylen daar een heel tof geschreven artikeltje over schrijft.

Shit happens wanneer Leo Geylen je daarin vergelijkt met de Rode Duivels die tegen de Fransen spelen.

Man, wat beleef ik fantastische vrijdagavonden op de schaakclub in Brasschaat :-) !