ZT R1123

Op 10 januari is het weer zo ver: de start van de Zilveren Toren. Een competitie die we enkele jaren geleden nog wonnen.

Ondertussen hebben we wel nog een team in de eerste afdeling, maar de belangstelling van onze clubleden voor deze competitie is helaas tanende. Een jammerlijke ontwikkeling.

Amper 14 leden gaven zich dit jaar op. Genoeg voor 3 ploegen in te schrijven, maar dan mag er niet te veel mis gaan of we komen in de problemen. Hoe dan ook gaan de vaste spelers elke week weer het beste van zichzelf geven voor onze club!

Mag ik de ploegkapiteins verzoeken hier een verslag van hun ontmoeting te posten?

Brasschaat1 Voor de eerste confrontatie van het ZT tornooi moest Brasschaat 1 onmiddellijk de wei in tegen Beveren 1. Met een gemiddelde Elo van 1997 wellicht de topfavoriet om dit jaar de Zilveren Toren naar het Waasland te laten verhuizen.

Ook op het schaakbord bleek het gemiddeld eloverschil van 100 punten een onoverkomelijke klus. Met uitzondering van ons vlaggenschip Jan die met zwart remise kon afdwingen, ging de rest van de ploeg ten onder. Ik heb weinig van het wedstrijdverloop op de eerste drie borden kunnen meepikken omdat het verkorte tempo (geen extra 30 minuten na 40 zetten) niet veel ruimte liet om af en toe een rondje te maken.

Geert op bord 4 kwam in zijn partij een pion voor maar dat bleek uiteindelijk een vergiftigd geschenk te zijn waardoor hij voortdurend de druk van de tegenstander moest ondergaan en uiteindelijk hieronder is bezweken.

Gert op bord 5 speelde tegen een tegenstander met een vrij agressieve speelstijl maar het leek mij dat hij telkens het juiste antwoord hierop had. Bij mijn laatste update zag het er naar uit dat de partij op remise zou afstevenen maar blijkbaar forceerde de tegenstander nadien toch nog de doorbraak.

Eigenaardig genoeg had mijn tegenstander op bord 6 een hogere elo (1994) dan zijn collega’s op borden 4 en 5. Een tactische ingreep of gewoon een slechte scouting, wie zal het zeggen. Desondanks had ik wellicht remise kunnen halen als ik mijn dame op de voorlaatste lijn had gelaten en de boel op slot had gegooid. Maar mijn aanvallend temperament deed me wellicht iets te overmoedig worden wat door tegenstanders van dit kaliber meedogenloos wordt afgestraft. Uit de analyse met de tegenstander en Stockfish nadien bleek het toch een partij van behoorlijk niveau. Mijn grootste blunder maakte ik wellicht voor aanvang van de partij door mijn tegenstander er op attent te maken dat er geen extra 30 minuten bijkwamen na 40 zetten. Achteraf kreeg ik nog het compliment dat het niet eenvoudig was geweest en dat hij mij zowaar had getaxeerd op een elo van 1800, wellicht ingegeven door de roes van de overwinning. Maar ja, daar win je geen wedstrijden mee als de tegenstander zelf met de 2000 puntengrens flirt en effectief op dat niveau speelt.

De kop is eraf en vanaf nu zou het alleen maar beter moeten worden voortgaande op de elosterkte van de volgende tegenstanders. En de wijze woorden van Anderlecht’s topcoach Vincent Kompany indachtig: “trust the process”. Alles komt goed.

Brasschaat 2 Wegens overmacht konden we slechts met 2 spelers aantreden tegen TSM 2, dat niet echt sterk voor de dag kwam. Ibrahim speelde een solide Siciliaan, kwam nooit in moeilijkheden en wist zijn partij in de slotfase winnend af te sluiten. Pol kreeg de afruilvariant van het Frans voorgeschoteld en probeerde, mits tegenovergestelde rokade, er toch nog een interessante partij van te maken. De tegenstander liet dat niet toe, zodat na afruil van de zware stukken een remise eindspel op het bord kwam. 1.5 op 2 dus, maar 2 forfaits, dus matchverlies. Mits een volledige ploeg hadden we hier zeker nog punten kunnen sprokkelen.

Brasschaat 3Met een gemiddelde van 1742 tegen 1479 elo begonnen we aan een ongelijke strijd tegen Beveren, dat veel kans zal maken op promotie. Peter op bord 1 zag al snel een stuk verloren gaan door een zeer sterk aanvallend paard van de tegenstander (elo 1884). Een ongelijke strijd met een logische uitslag. Jan op bord 4 heb ik niks van gezien. Leo naast mij hield lang stand maar moest uiteindelijk toch de duimen leggen. Op bord 2 met wit stond ik al snel verloren wegens een te passieve stelling en een dom pionverlies op b2. In een wanhoopspoging ging ik in de tegenaanval. Tot mijn verbazing offerde mijn opponent een paard, en ruilde daarna ook nog een toren voor een loper. Kort daarna moest ik echter ook een paard afgeven, waardoor ik nog een kwaliteit voor stond met 2 pionnen minder. Na lang wroeten en wringen, en om een lang verhaal wat korter te maken, mondde de partij uit in een remisestelling, waarvoor ik duizendmaal dank u mocht zeggen. Zo was de eer van Brasschaak nog een beetje gered.