ZT R412345

Deze week spelen we ronde 4. Brasschaat 2 speelt opnieuw op dinsdagavond, tegen Oude God.

Brasschaat 2

De vierde ronde bracht ons weer naar Oude God (verleden week ook al ...) waar ons een redelijk stevige ploeg opwachtte (bord 1 : +2000 Elo, ...). Ons team met Luc op bord 1, Walter op bord 2, Wim op bord 3 en ikzelf op bord 4 startte met een lichte tijdshandicap; ons eerste bord was weer niet op tijd op het appel ..... lijkt een vervelende gewoonte te zijn.

Op de laatste twee borden werd een open strijd gevoerd; redelijk snel had Wim door dat de rokade voor "watjes" is en ging dus ostentatief centraal postvatten met de Koning terwijl ikzelf een gedekte pion op de zevende lijn posteerde en dus mijn tegenstrever al lichtjes zag zweten. Walter had weer enkele leuke combinaties in gedachten, maar kreeg een tegenstrever die ook wel pap lustte van taktische "leukjes".

Luc op zijn beurt nam een rustige start en bleef ijzingwekkend kalm borduren op een actieve stelling. Wim zag een mooie combinatie, waarbij de tegenstrever onmiddelijk met dreigend stukverlies geconfronteerd werd en toen volgden enkele zéér zwakke zetten, dus : 0-1.

Ikzelf verputste op hetzelfde moment mijn voorsprong, forceerde onmogelijke dreigingen en moest al snel goed uit mijn doppen kijken om niet weggespeeld te worden. uiteindelijk toch nog een geforceerde remise behaald dankzij de steun van mijn tegenstrever. 0.5 - 1.5.

Walter ging kort daarna kopje onder en ontgoocheld naar huis : 1.5 - 1.5. En toen : Luc kwam een kwaliteit voor, zelfs een stuk tegen twee vrijpionnen en ruilde wat verder door voor de zekerheid het stuk terug in voor die pionnen. Uiteindelijk situatie Luc 3p (f,g,h lijn) + T, tegenstrever 2p (f en h lijn) +T. De klok wees toen al 24:30h aan ....

Er werd nog een hele tijd taktisch "geleuterd" maar uiteindelijk werd remise toch maar overeengekomen, eindstand : 2-2.

Anders moet je het geheim om meer dan 24 uur in een dag te proppen toch eens delen hoor!

On topic: al bij al een verdienstelijk resultaat. Proficiat!

Brasschaat 3 Aangekomen in Mechelen botsten we op een wegomleiding waardoor we de door de GPS aangegeven route niet konden volgen. Geen erg, een blik op het kaartje en de kennis van Willem leidden ons naar het juiste pad. Dat pad bleek echter telkens opnieuw ondoordringbaar door enkele paaltjes... Een vijftal minuten te laat konden we dan toch aan onze borden plaatsnemen. Voor mij zat Léon De Borggraef, een van hun jeugdspelers die ik wel kende al had ik er nog nooit tegen gespeeld. Ik verwachtte mij aan een tactische partij met het nodige vuurwerk en dat werd het ook: op de 15de zet heb ik een stuk voor 2 pionnen en sta ik gewonnen in een complexe stelling. Door overschatting van enkele dreigingen geef ik af en toe wat (en soms veel) voordeel prijs doch heb nooit verloren gestaan. In een gelijke stelling offert hij zijn actiefste (en gevaarlijkste) stuk om het nadien terug te winnen dankzij penning op mijn koning. Van dan af was het relatief simpel: hij had te weinig stukken in het spel waardoor hij niet was opgewassen tegen mijn actief legertje. Toen ik nog een stuk ging winnen gaf hij wijselijk op.

In de analyseruimte/cafetaria zag ik Willems tegenstander Stijn verschijnen: hij zag er niet bepaald gelukkig uit dus vermoedde ik dat Willem gewonnen had. Willem was nochtans niet goed uit de opening gekomen, een Nimzo-variant: zijn koning moest in het midden blijven en na afruil van het damespaard was Willems dame was het enige ontwikkelde stuk tegen 3 lichte stukken van Stijn die allerlei dreigingen bleven ontwikkelen. Ik heb er zelf niets van gezien maar Stijn heeft gemist dat door ruil op g3 Willem de h-lijn kon openen en zijn voordien inactieve toren meteen een killer werd: 2 zetten later was het over en uit!

Bart had de zwaarste tegenstander: Fitim Sheremeti, 1750 elo: hij kreeg een Caro-Kann voorgeschoteld en aanvankelijk ging het gelijk op. In het middenspel miste hij dat bij hem een ongedekt paard was aangevallen door de dame, Barts tegenaanval leverde onvoldoende op en kostte hem uiteindelijk een stuk. Hij probeerde nog wat pionnetjes te rapen met een toren maar heeft zich in de laatste lelijk verslikt: de toren werd met wits dame gepend op de koning.

De tussenstand was nu 1-2, we gingen dus minstens gelijkspel halen en een blik op Sebs stelling leerde dat er meer in zat.

Seb had een flinke kluif aan Walter Huyck, 1645 elo: vanuit de opening kreeg hij erg veel ruimte en al zijn stukken stonden actief geplaatst. Walter bouwde een bunker: alle stukken dichtbij de koning op elkaar gedrumd, weinig of geen ruimte. Na het openen van de stelling kwamen die stukken echter tot leven en ontstond er een boeiende strijd waarna beiden een (geblokkeerde) IQP hadden. Walter bedreigde Sebs pion met zijn toren, toen hij hem nogmaals aanviel met de dame probeerde Seb dit op te lossen door zijn dame tussen te plaatsen (hopend op dameruil) maar overzag dat Walter de pion toch kon slaan. Remise was mits correct spel misschien nog mogelijk doch er volgden noch enkele foutjes (in lastige eindspelen zal wat meer ervaring helpen) en moest er gehoopt worden op een klein mirakel. Niet dus… Mogelijk wil Seb er zelf nog iets over kwijt…?

Dit bericht is niet publiek beschikbaar; enkel clubleden kunnen het zien, na aanmelden.

Brasschaat 1

Tegen Westerlo bleef de oogst voor Brasschaat 1 beperkt tot drie remises.

Wilfrieds tegenstander liet in de opening een eeuwenoude truc toe. Na Lxf7+, Pe5+ en Pxg4 was hij een pion en het recht om te rokeren kwijt. Wilfried speelde in het vervolg niet altijd even doortastend zodat Zwart een solide stelling kon opbouwen. Toen Wit zijn pluspion kwijtspeelde werd er remise overeengekomen.

Johan speelde een solide partij en zonder wilde avonturen werd tot remise besloten.

In scherp contrast daarmee de partij van Dave. Nadat Wit een stelling met mooi voordeel bereikt had vond hij dat het moment was aangebroken om op koningsjacht te gaan. Hij moest daarvoor wel een pion offeren en even later werd zelfs een tweede pion geofferd. Zo ontstond een erg complexe stelling waarin beide spelers veel tijd verbruikten. In tijdnood werden er verschillende fouten gemaakt. Wit kon eerst de dame winnen maar zag het niet. Hij deed dan prompt een zet de die dame zou moeten verliezen, maar Dave zag het ook niet.

Nadat de tijdscontrole gehaald was stond er een eindspel op het bord. Dave had een kwaliteit minder maar had ruime compensatie in de vorm van een aantal vrijpionnen. De toeschouwers hadden de indruk dat Dave goede winstkansen had. Wit slaagde er echter in de vrijpionnen te blokkeren en rond tien voor één eindigde partij door zetherhaling.

Wie achter staat ruilt pionnen, wie voor staat ruilt stukken. Dat heb ik vaak genoeg herhaald aan mijn leerlingen tijdens de jeugdlessen.

In bovenstaande stelling is zwart aan zet. Even tellen leert 6+2 is kleiner dan 8+1. Principieel als ik ben weiger ik dus stukkenruil. Ik dacht met 2 lichte stukken beter mijn pionnen te kunnen ondersteunen én de vijandelijke vrijpion onder schot te kunnen houden. Bovendien hoopte ik met het paard nog kans op cheap tricks te maken.

De realiteit is echter dat ik na ruil van de paarden zelfs tegen Houdini makkelijk win.

Voor de liefhebbers van Schadenfreude zal ik de ontwikkelingen tijdens de tijdnoodfase later nog posten.

Een pion mag dan al gemiddeld één punt waard zijn, jouw pionnen zijn intussen veel sterker dan dat.

Bovenstaande stelling lijkt me dus zeker geen uitzondering op de vuistregel "Wie beter staat ruilt stukken".