Bart, dit was niet uw eerste marathon, maar waarschijnlijk wel uw mooiste. Vertel eens...

Wel, iedereen kent het verhaal van de superstorm Sandy die in 2012 behalve Staten Island en Downtown Manhattan ook mijn eerste marathondroom omverblies. Maar toen ik vorig jaar de finishlijn daar verlaten zag liggen en me inbeeldde hoe het zou zijn om hier na 42 km in Central Park onder de aanmoediging van duizenden supporters aan te komen, wist ik : I’ll be back. Ik heb toen die goede vorm, en die frustratie weggelopen in een eerste marathon in Kasterlee. Sterk dat wel, maar het was en blijft een surrogaat. Deze New York Marathon was absoluut de mooiste en zal allicht niet gemakkellijk geëvenaard worden.

Hoe hebt ge u voorbereid op dit event?

Ik ben aangesloten in een marathonclub (waar ik me ver van bestuur en engagement verstop) waar ik door een professionele coach getraind wordt. (Hij liep trouwens als 393ste, en eerste Belg, over de finishlijn in NY ).

Het lopen moet je echter zelf doen en stijgt in de laatste zes weken naar de 90 km per week. Naast fysieke training is het ook een absolute kalendertraining. Een nauwkeurige opvolging van het schema is vereist als je de laatste 10 km van de 42 km niet wandelend wil afleggen.

Met zoveel deelnemers, en in een wereldstad, hoe ervaart ge zoiets? Hoeveel vangt ge op van de omgeving? En van de mededeelnemers?

Het aantal deelnemers >50000 is indrukwekkend. Voor een goede organisatie is het de oefening om die niet allemaal tegelijk het veld in te sturen. Dat wordt opgelost met verschillende ‘startwaves’ en drie verschillende aanloopstroken die pas na een 10-tal km niet meer geschieden worden door een lint of middenberm.

New York is geen marathon om een besttijd te lopen. Het is een genietmarathon. Een mix van lopen, kijken, genieten van de massa aanmoedigingen van honderden verschillende bevolkingsgroepen. Je eigen koers is het nooit, je deelt hem aan je eigen tempo. En als een andere loper moet passen (wandelen) dan heb je compassie en denk je : “ik hoop dat ‘t mij niet overkomt” eerder dan “weeral ene minder.”

Hoe bepaalt ge eigenlijk uw tempo? en wat laat u toe dat vrijwel constant aan te houden?

Ik heb net zelf mijn loopschema geanalyseerd en ben er zo verwonderd over van hoe constant ik deze keer heb gelopen. De hartslaggrafiek is ook heel mooi stabiel. De garmin-googlemaps hoogtegrafiek en de kennis van de plaatsen waar ik even “plaste” (21km), even zwaar bergop moest (Queensborough Bridge, 25 km) , mijn supporters even begroette (28 km) en een krampje uit mijn dijbeen moest halen (38 km) geven natuurlijk die persoonlijke info meer die enkele ‘dipjes’ verklaren.

Al bij al een hele snelle eerste 10 km, Een meer dan behoorlijke eerste 25 km en een logisch maar heel gestaag verval naar het einde toe. Ik ben heel tevreden over mijn tempo, en vooral over het uitblijven van de ‘man met de hamer’.

Wat is u het meest opgevallen? mee- of tegengevallen?

Tegengevallen echt niks, misschien de kou en de wind maar dat is een element van de sport. Opgevallen en meegevallen: de vlekkeloze organisatie, security, 12000 vrijwilligers, bevoorrading elke mijl, toiletten elke mijl, honderdduizenden toeschouwers die blijven roepen voor loper 1 en loper 50000.

De 10-miles van Antwerpen staat als loopwedstrijd bij mij heel hoog aangeschreven, deze Marathon is in alle opzichten daar een kwadraat van.

Is er een wisselwerking tussen uw lopen en uw schaken? Vullen ze elkaar aan, versterken ze elkaar?

Hoewel ik moet toegeven dat ik door het lopen minder tijd in mijn schaakstudie kan steken, heb ik toch de indruk dat mijn schaakwedstrijden er niet onder lijden. Het is een beetje een gezond evenwicht tussen lichaam en geest. Ik ben de vrijdagavond soms heel moe van een zware week werken en trainen maar het is dan ook vaak zo welkom dat ik een vijftal uur tot absolute rust kan komen en veel dieper in de stelling kan komen dan vroeger.

Tot slot: loopt ge volgend jaar terug mee? Of wat is uw volgende grote uitdaging? Wordt ge de nieuwe Tom Waes, gaat ge nu El Capitan beklimmen? Of is het kwestie om uw tijd nog scherper te stellen? Of gaat ge het nu iets rustiger aan doen?

Wel tussen kilometer 35 en 42,195 zweer je dat het de laatste is. Een dag later denk je “ what’s next”.

Het is begonnen met deze ene uitdaging. Maar een fantastische club en ook nieuwe vrienden zorgen ervoor dat het werkelijk een nieuwe hobby is geworden. Maar ik begrijp nu na enkele dagen dat dit voor mij met mijn leven : gezin-werk-schaakclub een absoluut hoogtepunt was. De aangeraakte dromen een triatlon te doen, of een ultraloop zijn verlaten. Een marathon-major (New York + Londen + Boston + Berlijn + Chicago) zit er misschien ooit nog in maar het is geen doel.

Mijn volgende marathon is gepland in september 2014 : Flanders Fields (Nieuwpoort->Ieper). De uitdaging daar is dat mijn topweek in training ook de week van het tornooi van Brasschaat is. En vermits ik ga meespelen, zal ik volgend jaar misschien mijn antwoord op de vorige vraag lichtjes moeten aanpassen....

Bart, hartelijk bedankt, en nogmaals een dikke proficiat. En tot een volgende keer!